نحوه خواباندن کودکان بر رفتارشان تاثیر میگذارد
تاریخ انتشار: ۷ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۹۲۴۹۳
اهمیت خواب خوب در دوران رشد کودکی به طور گسترده مورد بررسی قرار گرفته است. کیفیت خواب پایین و رفتارهای بد به عملکرد عصبی رفتاری و واکنش عاطفی بد در کودک میانجامد و میتواند خطری برای بروز آسیب روانی در آینده باشد.
محققان دانشگاه ایالتی واشنگتن در مطالعه اخیرشان اظهار کردند رشد رفتاری کودکان با نحوه کمک والدین به خواباندن آنها مرتبط است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
گروهی از محققان روشهای والدین در ۱۴ فرهنگ مختلف را برای خواباندن کودکان نوپا بررسی کردند و دریافتند که این روشها با رشد مزاج کودک(child’s temperament) مرتبط است.
اهمیت خواب خوب در دوران رشد کودکی به طور گسترده مورد بررسی قرار گرفته است. کیفیت خواب پایین و رفتارهای بد به عملکرد عصبی رفتاری و واکنش عاطفی بد در کودک میانجامد و میتواند خطری برای بروز آسیب روانی در آینده باشد.
"کریستی فام"(Christie Pham) نویسنده این مطالعه از دانشگاه ایالتی واشنگتن گفت: تکنیکهای خواب والدین با کیفیت خواب کودکان مرتبط است و اهمیت زمینههای فرهنگی در رشد کودک مدتهاست که به رسمیت شناخته شده است. ما در این مطالعه میخواستیم بررسی کنیم که آیا تفاوتهای بین فرهنگی والدین در خواباندن کودکان، باعث تفاوت در مزاج کودکان نوپا میشود یا خیر.
در مطالعهای که در مجله "Frontiers in Psychology" منتشر شد، فام و همکارانش تأثیر تکنیکهای مختلف والدین در خواباندن کودکان را بر خلق و خوی کودکان در ۱۴ فرهنگ مطالعه کردند. آنها دریافتند که روشهای غیرفعال در خواباندن کودکان(مانند در آغوش گرفتن، آواز خواندن و کتاب خواندن) برخلاف روشهای فعال(مانند پیادهروی، ماشینسواری و بازی) ارتباط مثبتی با خلق و خوی کودک دارد.
مزاج کودک(Child temperament) روشی است که در آن کودکان رفتار خود را تنظیم میکنند و احساسات خود را مدیریت میکنند. مزاج مختلف کودک میتواند بر سلامت روانی و جسمی کودک تأثیر بگذارد و خطری برای اختلالات بعدی ایجاد کند.
مزاج(Temperament) در روانشناسی اصطلاحا به حالات شخصیتی انسان به مانند درونگرایی و برونگرایی گفته میشود. محققان قبلا مزاج را با سه دسته کلی تقسیم کردهاند:
شادخویی(SUR)، منعکس کننده تأثیرات مثبتی مانند لبخند زدن و خنده، تمایل به رویکرد، فعالیت و اشتیاق است.
هیجان پذیری منفی(NE)، پریشانی کلی از جمله موقعیتهایی که ترس، خشم، غم و ناراحتی را برمیانگیزند را نشان میدهد.
کنترل تلاشگر(EC)، شامل مهارتهای نظارتی مبتنی بر توجه و لذت بردن از فعالیتهای آرام است.
هر یک از عوامل بالا به طور مستقل در پیشبینی پیامدهای رفتاری، پیشرفت و نتایج بین فردی مانند مشکلات رفتاری، شایستگی اجتماعی و عملکرد تحصیلی نقش دارند.
گروه بینالمللی محققان از ۸۴۱ والدین کودکان در ۱۴ فرهنگ(بلژیک، برزیل، شیلی، چین، فنلاند، ایتالیا، مکزیک، هلند، رومانی، روسیه، اسپانیا، کره جنوبی، ترکیه و ایالات متحده) خواستند تا پرسشنامه رفتار دوران کودکی و پرسشنامه فعالیتهای روزانه را تکمیل کنند. از آنها خواسته شد که به ترتیب در مورد مزاج کودک نوپا(بین ۱۷ تا ۴۰ ماهگی، ۵۲ درصد مرد) و تکنیکهای که آنها برای خواباندن کودک استفاده میکردند را گزارش دهند.
فام گفت: با استفاده از مدلهای رگرسیون چندسطحی خطی و روشهای متمرکزسازی میانگین گروهی، ما نقش واریانس بین و درون فرهنگی را در شیوههای حمایت از خواب در رابطه با مزاج ارزیابی کردیم.
محققان دریافتند که تفاوت در روشهای خواباندن کودکان بین فرهنگها با ویژگیهای مزاج متفاوت کودکان مرتبط است.
فام افزود: نتایج مطالعه ما نشان میدهد که تکنیکهای والدین در خواباندن کودکان به طور قابلتوجهی با ویژگیهای مزاجی فرزندشان در فرهنگهای مختلف مرتبط است و به طور بالقوه بر رشد آنها تأثیر میگذارد. به عنوان مثال، کشورهایی که اتکای بیشتری به استراتژیهای غیرفعال داشتند، کودکان نوپا با نمرات جامعه پذیری بالاتری (شادخویی بالا) داشتند. از سوی دیگر، مزاج بداخلاق یا مشکل دار(هیجان پذیری منفی بالاتر) به طور قابل توجهی با تکنیکهای خواب فعال مرتبط بود.
والدین در ایالات متحده، فنلاند و هلند در صدر استفاده از تکنیکهای غیرفعال قرار دارند و کره جنوبی، ترکیه و چین در انتهای جدول استفاده از تکنیکهای غیرفعال قرار دارند. در مقابل محققان دریافتند که والدین در رومانی، اسپانیا و شیلی در صدر فهرست استفاده از تکنیکهای فعال قرار دارند در حالی که ترکیه، ایتالیا و بلژیک در انتهای جدول استفاده از تکنیکهای فعال قرار دارند.
فام نتیجه گرفت: نتایج مطالعه ما اهمیت ارتقای کیفیت خواب را نشان میدهد و میتوان دریافت که شیوههای والدین برای خواباندن کودکان میتواند به توسعه راهکارهایی برای کاهش خطر وارده به کودکان در آینده بیانجامد.
منبع: ایسنا
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: استفاده از تکنیک خواباندن کودکان فعال قرار دارند کیفیت خواب مزاج کودک
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۹۲۴۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شوآف ممنوع، خودتان باشید
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری آنا؛ اصطلاح «جعبه جادو» که چند دهه پیش برای معرفی تلویزیون به کار برده میشد، از آن دست اصطلاحاتی است که به مرور زمان رنگ باخت و این جعبه کم کم جادوی اعجاب انگیز خود را از دست داد. برای نسل امروز تلویزیون یک شی ثابت است که در همه خانهها وجود دارد و در گوشهای از پذیرایی یا روی یکی از دیوارها جا خوش کرده است.
اما در گذشته اینطور نبود، از متولدین دهههای ۶۰ و پیش از آن که سوال کنید، تازه متوجه ارزش جایگاه تلویزیون در خانهها و خانوادهها میشوید و به معنای واقعی کلمه درک میکنید که چرا به این وسیله جعبه جادو میگفتند. تلویزیون در گذشته این قابلیت را داشت که تمام توجهات را به سمت خود جلب کند، به ویژه برای بروبچههای دهه شصتی که این وسیله یک نعمت بزرگ بود و به نوعی میتوان آن را سرگرمکنندهترین رسانهای دانست که در آن سالها در دسترس همه قرار داشت.
بزرگترین برگ برنده تلویزیون در آن سالها توجه ویژه به کودکان و نوجوانان بود. در آن سالها هم انیمهها و انیمیشنهای خارجی حضور پررنگی در جدول پخش شبکههای سیما داشتند و هم برنامههای تولیدی فراوانی با حضور بزرگان دنیای هنر همچون مرضیه برومند، ایرج طهماسب، حمید جبلی، اکبر عبدی، آتیلا پسیان، رضا ژیان، حسین محب احری و... برای بچهها ساخته میشد. این وضعیت در سینما هم تقریبا به همین منوال بود، دورانی بود که «کلاه قرمزی و پسرخاله»، «گربه آوازه خوان» و «گلنار» ستارههای سینما بودند و چهرههای تاثیرگذار هنر هفتم برای ساخت آثار کودک پیش قدم میشدند. همه این توجهات دست به دست هم داد تا کودکان و نوجوانان آن دوران، امروز حسرت بخورند که چرا برای بچههایشان چنین فضایی وجود ندارد و سینما و تلویزیون حوزه کودک و نوجوان را رها کرده است.
با وجود این عدم نگاه به دنیای کودکان، اما هر ازگاهی در سینما و تلویزیون نشانههایی از توجه به این ژانر به چشم میخورد، نشانههایی که ما را امیدوار میکند که هنوز هم فیلمسازان و برنامهسازانی هستند که حواسشان به نسل امروز هست، نسلی که در دنیای ترسناک شبکههای اجتماعی گرفتار شده و اگر به آنها توجه نشود، ممکن است از سنین پایین درگیر آن شوند. بدون شک یکی از این نشانههای دوست داشتنی در این روزها برنامه تلویزیونی «کودک شو» است، برندی که شبکه نسیم آن را به وجود آورد و حالا ششمین فصل آن این روزها به روی آنتن میرود.
«کودک شو» از آن دست برنامههای موفق تلویزیون است که هنوز هم حرفهایی برای گفتن دارد. این برنامه تقریبا همزمان و در ادامه روند تولید آثار پرطرفداری همچون «دورهمی» و «خندوانه» به شبکه نسیم رسید، اما باوجود حذف آن برنامهها از جدول پخش سیما، همچنان پرقدرت بر سر جای خود باقی مانده و رسالت خود را انجام میدهد.
ششمین فصل از برنامه «کودک شو» این روزها به تهیهکنندگی حسین ربانی غریبی، کارگردانی رضا مهرانفر و با اجرای ملیکا شریفینیا به روی آنتن میرود. ترکیبی که شاید در ابتدا اینطور به نظر میرسید که نمیتواند در این فضا عملکرد قابل دفاعی داشته باشد، اما آنها با ایدههای نو و ایجاد تغییراتی در فضای برنامه کارشان را پیش از عید آغاز کردند و حالا خروجی کارشان پربینندهترین برنامه شبکه نسیم و یکی از پرتماشاگرترین برنامههای تلویزیون است.
چرا کودک شو موفق است؟
در روزگاری که برنامههای پرطرفدار شبکه نمایش خانگی با دوجین سوپراستار سینما و تلویزیون و ستارههای دنیای موسیقی و فوتبال پر شده و تلویزیون هم برای جذب مخاطب در ویژه برنامههای نوروزی دست به دامن ستارههای ورزش و هنر میشود، اینکه یک برنامه تلویزیونی بدون استفاده از این بند در پی جذب مخاطب است و این کار با موفقیت انجام میدهد یک اتفاق ویژه و مبارک به حساب میآید.
شرایط برنامهسازی در سالهای اخیر به سمتی رفته که همواره سازندگان آثار مختلف دست به دامن سلبریتیها میشوند و برای جذب مخاطب بیشتر روی دنبال کنندگان مهمانانشان در شبکههای اجتماعی نیز حساب میکنند، اما در برنامهای مثل کودک شو خبری از چهرههای شناخته شده نیست و ستارههای اصلی این برنامه کودکان بامزه ۲ تا ۵ ساله هستند که به همراه خانوادههایشان به استودیوی کودک شو میهستندمیآیند، بازیهای ساده انجام میدهند، شیرین زبانی میکنند و با همین روشهای ساده مخاطب را با خود همراه میکنند. دقیقا چیزی که عنصر گم شده برنامهسازی در حوزه کودک و نوجوان بود، مسئلهای که باعث شد آثار کودک و نوجوان به نمایش درآمده در دهههای شصت و هفتاد به خاطره جمعی میلیونها ایرانی تبدیل شود و دیدن دوباره شان بعد از چند سال باز هم حس نوستالژیک زمان کودکی را در ما زنده کند.
مخاطبان کودک شو نه برای دیدن سلبریتیها که برای تماشای خانوادههایی شبیه به خودشان این برنامه را تماشا میکنند. اینجا بچههای کوچک مثل آن دسته از کودکانِ کار مجازی که در شبکههای اجتماعی به دنبال جذب فالوئر هستند نقش بازی نمیکنند، پدر و مادرهایشان هم برای برنده شدن فرزندانشان را مجبور به کارهای عجیب و غریب و خارج از عرف نمیکنند، اینجا ما خانوادههایی را میبینیم که شبیه به آنها را در اطرافمان به وفور دیدیم، اصلاً یکی از مهمترین دلایل موفقیت کودک شو همین است، اینکه ما آدمهایی را میبینیم شبیه به خودمان، با همان تیپ و استایل، همان تواناییها و همان ارتباطهایی که با یکدیگر دارند و این برگ برنده اصلی «کودک شو» است.
انتهای پیام/